06 noviembre 2007

Tipos de programadores

Leía esta mañana un artículo sobre los diez tipos de programadores que te puedes encontrar. El artículo está en clave de humor y evidentemente no tiene ninguna rigurosidad científica. Aún así me ha dado que pensar y me he puesto a divagar sobre qué tipo de programador soy.

Finalmente he decidido que soy un programador cowboy. Esta misma tarde, en clase de Laboratorio de Software de Gestión, me ha pegado la hiperactividad y he empezado a aporrear el teclado con unas cuantas sentencias SQL que había que programar. Mientras los demás no habían terminado los ejercicios yo ya había terminado y había hecho unos cuantos más de adicionales. Me sucede habitualmente que programo mucho más rápido que los demás. Creo que esto se debe a tres factores.
  1. Uso las herramientas adecuadas. Os aseguro que en tercero hay quien sigue programando estoicamente en bloc de notas.
  2. Tiendo a conocer el lenguaje de programación. Muchísima gente pierde tiempo depurando errores de sintaxis o buscando como hacer algo con un determinado lenguaje. Aún habiendo hecho prácticas larguísimas con un lenguaje de programación luego siguen cometiendo errores básicos.
  3. Padezco el pico de Ballmer. No es que beba en horas lectivas, pero sí que soy adicto a la cafeína. Cuando me pega la hiperactividad (haya tomado cafeína o no) me disparo.
Pero claro, todo esto es más un inconveniente que una ventaja. Mi código tiende a ser un desastre, una guarrada. Quienes han hecho prácticas conmigo o han leído lo que escribo lo saben bien. Éste es uno de los aspecto que más estoy intentando mejorar.

Por otro lado, como apunta bien el artículo, no suelo programar bien en equipo. Me gusta trabajar en equipo, y creo que lo hago razonablemente bien. El problema es que a la hora de programar suelo ser absorbente. Si trabajamos por separado en el código normalmente me involucro demasiado o soy demasiado exigente con los demás y acabo realizando parte de su trabajo. Si hacemos pair programming el problema se acentua y termino como en un rodeo tecleando como un loco mientras explico a toda velocidad lo que hago y porque. Con esto es normal que el otro se pierda.

Con todo esto sólo me queda seguir los pasos de Naruto y trabajar duro para poder llegar a ser algún día un ninja.

4 comentarios:

paurullan dijo...

A veure, no sols ets una persona per sobre de la mitja sinò que ets bastant bon informàtic. Així que tot és posar-hi disciplina i un poc de paciència, que ve a ser el mateix.

May the source be with you!

P.S.: Rock Lee rulez

Anónimo dijo...

deberiamos ser un poco más modestos?

worm dijo...

A ver, cuando digo que soy un cowboy no lo digo en el sentido completo del término. No es que me sienta orgulloso de ser un cowboy, aunque los sombreros a lo Indiana Jones molan.

Precisamente creo que una de las cosas que más se valoran en el código es la legibilidad y que sea realmente bonito, óptimo y con soluciones elegantes. Y desde luego un cowboy no hace ese tipo de código.

Intentaba ser sincero aunque suelo pecar de orgulloso, siento si te he ofendido con mi falta de modestia.

worm dijo...

Corrijo: *"cuando digo que soy un cowboy lo digo en el sentido completo del término"